Ćwiczenie uważności.

Co widzisz, po przebudzeniu? Czy tylko stare, wysłużone rolety, żaluzje i tym podobne, mega ekologiczny, rujnujący wszelkie Puszcze świata parkiet? Z czym zmagasz się podczas codziennych czynności? Biegasz rano, wstajesz po to, by pędzić przed siebie, by śmigać na rowerze? Pijesz poranną kawę, z wolna, ale zdyscyplinowanie i zdecydowanie łapiesz kierunek na umówiony lunch, stoisz w ulicznym korku. Opanuj emocje, pobądź z samym sobą. Wyłącz Wi- Fi, wróć do analogu. Przyjrzyj się temu, jak dorastają dzieci, wnuki, jak starzeje się matka czy ojciec. Możesz w całym tym gąszczu tzw. ważnych spraw, coś przegapić, coś czego będziesz żałować. [fotka zrobiona, po uprzednim poproszeniu, na dworcu, Pani z książką- nie z telefonem!!!]...

Wszak czymże jest człek w całym tym świecie, w świecie bardziej lub mniej funkcjonalnych zabawek i gadżetów? Zapominamy o sobie, o najbliższych, o tych, którzy byli, trwali przy nas całe lata. Zapominamy o tym, że można rozmawiać, dyskutować i wymieniać poglądy spokojnie, nie tylko siłą, podstępem i chęcią zysku. A wszystko w biegu, bez kontaktu z rzeczywistością, z uporem maniaka staramy się zyskać na czasie, zwiększyć zera na koncie bankowym itd... [tu, na zdjęciu, truskawka- polska, nasza, lokalna, nie ta z; niewiadomo skąd!] 

Nie uważamy na lekcjach, przy rodzinnym stole i na wakacjach. A wszystko po to, by czuwać i być na bieżąco z tym, co i tak z czasem okaże się totalną klapą. Na baczność i z pokorą śledzimy to, co i tak nie przyniesie nam popularności, choć byśmy starali się ponad wszystkie siły. I tak algorytmy pokażą swoje wyniki i tych, których trzeba obserwować, bo z nich jest korzyść, to oni swym często wulgarnym i lekceważącym nas zachowaniem czy słowem, pozyskują profity. 

[tu, oto dwa moje obrazy, jeden poszedł na aukcję, a drugi zachwyca przybyłych. Talent- czym on jest? A może czym bywa dla wielu?]
Ćwiczenie uważności jest czymś więcej niż spoglądanie w chmury, wsłuchiwanie się w szum lasu czy morza. Dla potencjalnego zjadacza kromki chleba to tylko chwila, to gesty, których choćby pokończyli wiele szkół i tak nie zrozumieją. Tu potrzeba troski, współczucia i zrozumienia, ale to nie ta bajka, nie ten czas. Szkoda, że ten wspomniany czas dany jest nam na tak krótko, a my nie potrafimy go wykorzystać tak, jak powinniśmy. Szkoda! Wszak- nic w życiu dane nie jest na zawsze.